vitupérateur

vitupérateur

vitupérateur, trice [ vityperatɶr, tris ] n.
• 1636; lat. vituperator
Littér. Personne qui vitupère, critique.

vitupérateur, trice [vitypeʀatœʀ, tʀis] n.
ÉTYM. 1636; du lat. vituperator, de vituperare. → Vitupérer.
Littér. Personne qui vitupère, critique.

Encyclopédie Universelle. 2012.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • vitupérer — [ vitypere ] v. <conjug. : 6> • 1328; « mutiler » Xe; lat. vituperare 1 ♦ V. tr. Littér. Blâmer vivement. « La voix de Marthe vitupère le zèle maladroit des domestiques » (Colette). « J étais injurié et vitupéré » (France). 2 ♦ V. intr.… …   Encyclopédie Universelle

  • vitupérant — vitupérant, ante [vitypeʀɑ̃, ɑ̃t] adj. et n. ÉTYM. 1903, Huysmans; mot vitupérant « qui blâme », déb. XVIe; de vitupérer. ❖ ♦ Rare. Qui vitupère (personnes). || Un ivrogne hargneux et vitupérant. N. Rare. || Un vitupérant. ⇒ Vitupérateur …   Encyclopédie Universelle

  • ateur — accommodateur accompagnateur accumulateur accusateur accélérateur activateur adaptateur adjudicateur administrateur admirateur adorateur adulateur affabulateur agitateur aliénateur alternateur amateur amodiateur amplificateur améliorateur… …   Dictionnaire des rimes

  • teure — abatteur abducteur abstracteur accepteur accommodateur accompagnateur accréditeur accumulateur accusateur accélérateur acheteur acquisiteur acteur activateur acuponcteur acupuncteur adaptateur adducteur adjudicateur administrateur admirateur… …   Dictionnaire des rimes

  • vituperator — vituperatór s. m., pl. vituperatóri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  VITUPERATÓR, OÁRE adj., s. m. f. (cel) care vituperează. (< fr. vitupérateur) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”